Şarapçıları Küçümsemeyin!
Mete ve Mustafa lisede tanışmıştı. Mustafa mutaassıp bir ailenin oğluydu. Daha içe kapanık, daha düşünceli… Mete ise tam tersi dışa dönüktü. Daha özgürlükçü, daha cesur… Mustafa ve Mete çok iyi anlaştılar. Birbirlerinin eksiklerini tamamladılar. Mustafa, iyiliğin temsiliydi, sakindi… Mete, daha girişken daha şüpheci… Birbirlerinin sınırı, dengesi oldular. İkisi de birbirinden beslendi. Mete fazla ileri gittiğinde onu Mustafa dizginlerdi. Mustafa’nın çöküşlerini Mete engelledi. Yolda yürürken daha dik yürürdü, özgüveni iyiydi; en büyük dostu Mustafa’ydı, ona güvenirdi. Yürümesi gerektiği yolu onunla buIdu. Kendi kişisel menkıbesini yazmaya başladığı dönemde Mustafa’nın öğütleri ona ışık oldu… Yıllar geçti… Yine Mete’yi girdiği yanlış yoldan korumaya çalışırken ağır yara aIdi Mustafa. Çok direndi, yıllarca bitkisel hayatta beklerken; Mete ölmemesi için hep dua etti, yanından bir dakika ayrılmadı. Tek dostu oydu. Onu kaybedemezdi. Ama ne kadar müdahale yapılsa da kurtarılamadı. Mustafa ölmüştü… Mustafa’nın ölümü Mete’yi derinden etkiledi. O, bu hayattaki tüm dengesini kaybetmişti artık. İçindeki tüm iyilik kırıntıları da hisleri de Mustafa ile birlikte toprağın içine gömüldü… Saflık ve güven duyguları zamanla söndü. Ömrü boyunca “Acaba o yaşasaydı hayat nasıl olurdu?” sorusunu sormadığı bir gün bile geçmedi. Dengeyi sağlayamadığı için artık Mete’yi sevmeyen, nefret besleyen insanlar oluştu çevresinde. Yalnızlaştı. Cevapsız kalmış çok soru, soruyu cevaplayacak kimse olmadığından. dili lâl oldu, mühürlendi. Sessizliğe gömüldü. Zamanı kaçırdı. Yunus’u izledi, Mevlana’yı dinledi. Nietzsche okudu. Şimdi yanından binlerce kişinin geçtiği bir sokakta yanan çöp kovasının üzerine elini koymuş ısınmaya çalışıyor. Bir elinde kırmızı şarap, dilinde “Mustafa hayatta olsa nasıl olurdu?”… Son. Erler Film. Yani sokakta gördüğünüz şarapçıları küçümsemeyin… Belki onlardan biri Mete’dir.
Mustafa Tunahan Yıldız
